Dbanie o prawidłową dietę zwierząt hodowlanych to podstawa, jeżeli hodowcom zależy na zdrowiu stada i wysokiej wydajności produkcji. Wśród popularnych i sprawdzonych dodatków paszowych znajduje się m.in. włókno surowe. Składnik ten wspiera prawidłowe działanie układu trawiennego zwierząt hodowlanych, wpływa na optymalne wykorzystanie paszy oraz na wzrost masy zwierząt. Włókno surowe podaje się m.in. lochom. W tym tekście sprawdzimy, dlaczego warto włączyć ten składnik do codziennej diety swojego stada.
Włókno surowe – co to?
Na samym początku warto zwrócić uwagę na to, czym właściwie jest włókno surowe. To substancja, która należy do grupy węglowodanów. Włókno surowe wybranych producentów może różnić się pod kątem frakcji i może inaczej oddziaływać na organizm zwierzęcia. Włóknem surowym może być: celuloza, lignina, hemiceluloza lub pektyny.
Jakie działanie wykazuje włókno surowe?
Zastosowanie włókna surowego w paszy zwierząt hodowlanych ma wiele korzyści. Wśród nich wymienia się m.in. poprawienie pracy układu trawiennego zwierząt, dzięki czemu kał jest lepiej uformowany i łatwiej wydalany. To znaczna wygoda dla zwierzęcia oraz hodowcy, ponieważ dużo łatwiej utrzymać czystość podłoża. Włókno surowe ma też tendencję do pęcznienia, dzięki czemu zapewnia szybsze uczucie sytości u zwierząt. Uczucie sytości sprawia, że zwierzęta nie jedzą ponad miarę i prawidłowo się rozwijają.
Pasze dla zwierząt z dodatkiem włókna surowego zapewniają także właściwy dobrostan zwierząt oraz minimalizują ryzyko występowania wielu chorób w stadzie. Wpływa to bezpośrednio na efektywność i bezpieczeństwo hodowli. Składnik ten zmniejsza ryzyko występowania chorób układu pokarmowego, zakażeń salmonellowych, kolibakterioz oraz dysbakterioz. Kolejnym autem włókna surowego jest jego działanie na redukcję otłuszczenia tusz, co bezpośrednio wpływa na jakość mięsa zwierząt hodowlanych.
Czy da się rozpoznać niedobór włókna surowego u zwierząt?
Warto dokładnie obserwować zachowanie zwierząt w stadzie, ponieważ w ten sposób możliwe jest wyłapanie ewentualnych niedoborów włókna surowego w organizmie zwierząt. Niepokojącym sygnałem może być wzmożony głód fizyczny zwierząt, który hodowcy mogą zauważyć w nadmiernej ruchliwości poszczególnych osobników w stadzie. Ponadto mogą nasilać się zachowania patologiczne, w tym w skrajnych przypadkach nawet kanibalizm.
Pierwsze symptomy niedoboru włókna surowego mogą być słabo widoczne, dlatego hodowcy często ich nie dostrzegają. Niepokojące objawy często mylone są z innymi schorzeniami, co również utrudnia wykrycie niedoboru. Jednym z objawów może być luźniejszy kał, dlatego nie wolno tego bagatelizować. W przypadku jakichkolwiek braków należy uzupełnić paszę o włókno surowe, aby przywrócić w stadzie równowagę. W skrajnych przypadkach może dochodzić do chorób lub śmierci zwierząt. Zaburzenia funkcjonowania stada i niedobór włókna surowego mogą doprowadzić hodowcę do strat produkcyjnych i finansowych.
